بِی دیریا بِگی تو راهُم

تا یادش بیاد نگاهُم

تا از نو هادِیت پناهم ... بی پناهم

بِی اَفتو بگی نیا در

تا جاده بیاد اَ پا در

تا خونه بشِت برابر ... بزنُم در

آه خونه چه دیدن ایشه

بَپ حرفش شنیدن ایشه

مم سفره بِی چیدن ایشه ... چیدن ایشه

بی بی قامت ای بستن و مشغول نمازن

عکس بپ گپو رو طاکه پَهلوی جَهازِن

دادا و کاکا هنوزا شیراز خوو ندیدن

بپ شور اَزدن چِطو یه در اتاق بسازن

مُم تو فکر خو به پای مه حَنیر نَبَستن

از خاله و خالو تا در و همسادَه هستن

بپ اگِیت که دَس تنگم و مُم : خدا کریمن

ما بعد خدا یه ناخدا جوون مُهَستِن